Nederlandse naleving van Verdragen voor de bescherming van de Waddenzee schiet te kort
Vandaag verscheen het onder regie van de Waddenacademie opgestelde rapport over de internationaalrechtelijke juridische bescherming van de Waddenzee, genaamd: "De Europees- en Internationaalrechtelijke status van de Waddenzee."
Ondanks het feit dat op het natuurgebied vele internationale beschermingsverplichtingen op grond van verdragen rusten, leeft Nederland die niet na. Dat resulteert in een gebrekkige bescherming van het gebied.
Volgens de verschillende auteurs van het rapport is het een probleem dat Nederland te eenzijdig inzet op natuurbescherming middels de Europese Natura 2000-systematiek van de Habitatrichtlijn en de Vogelrichtlijn. Daarbij gaat het om het in stand houden van leefgebieden en soorten waarvoor een instandhoudingsdoelstelling geldt. Daarmee vallen een aantal specifieke waarden buiten de boot, zoals de bescherming van de kenmerkende landschappelijke ongereptheid, de duisternis, de stilte en het ongestoorde samenspel van alle natuurlijke elementen, dat je juist een bijzondere natuurbeleving geeft.
De bescherming zou dus moeten gelden voor alle onderdelen van een ecosysteem, waaronder vissen, het bodemleven en waarden als duisternis, stilte en ongereptheid. Sterker nog, Nederland heeft verdragen geratificeerd waarin deze bredere aanpak van bescherming ook verplicht wordt gesteld. De Nederlandse wetgeving schiet echter te kort in het omzetten van deze verplichtingen in nationaalrechtelijke bepalingen, waar burgers en overheden zich aan moeten houden.
Auteurs: Bastmeijer, K, L. Boerema, H. Kasper Gilissen, F. Kistenkas, L. Miltenburg, M. Van Rijswick, A. Trouwborst, J.M. Verschuuren & W. Zwier
Voor een gratis download zie de website van de Waddenacademie:
https://www.waddenacademie.nl/organisatie/publicatie-lijst/publicatie-detail/de-europees-en-internat...
Ondanks het feit dat op het natuurgebied vele internationale beschermingsverplichtingen op grond van verdragen rusten, leeft Nederland die niet na. Dat resulteert in een gebrekkige bescherming van het gebied.
Volgens de verschillende auteurs van het rapport is het een probleem dat Nederland te eenzijdig inzet op natuurbescherming middels de Europese Natura 2000-systematiek van de Habitatrichtlijn en de Vogelrichtlijn. Daarbij gaat het om het in stand houden van leefgebieden en soorten waarvoor een instandhoudingsdoelstelling geldt. Daarmee vallen een aantal specifieke waarden buiten de boot, zoals de bescherming van de kenmerkende landschappelijke ongereptheid, de duisternis, de stilte en het ongestoorde samenspel van alle natuurlijke elementen, dat je juist een bijzondere natuurbeleving geeft.
De bescherming zou dus moeten gelden voor alle onderdelen van een ecosysteem, waaronder vissen, het bodemleven en waarden als duisternis, stilte en ongereptheid. Sterker nog, Nederland heeft verdragen geratificeerd waarin deze bredere aanpak van bescherming ook verplicht wordt gesteld. De Nederlandse wetgeving schiet echter te kort in het omzetten van deze verplichtingen in nationaalrechtelijke bepalingen, waar burgers en overheden zich aan moeten houden.
Auteurs: Bastmeijer, K, L. Boerema, H. Kasper Gilissen, F. Kistenkas, L. Miltenburg, M. Van Rijswick, A. Trouwborst, J.M. Verschuuren & W. Zwier
Voor een gratis download zie de website van de Waddenacademie:
https://www.waddenacademie.nl/organisatie/publicatie-lijst/publicatie-detail/de-europees-en-internat...